miércoles, 10 de junio de 2015

mi viaje soñado por Europa

                                Escocia 

Es la más septentrional de las cuatro naciones constituyentes del reino unido, junto con Inglaterra y Gales, forma parte de la isla de Gran Bretaña. La capital es Edimburgo, mientras que Glasgow es la ciudad más grande.
Su nombre proviene del latino "scotus" que significa irlandés.
Sus símbolos nacionales a parte de la bandera blanca sobre un fondo azul, pueden ser también el cardo ( la flor nacional ), el dibujo de tartán, la canción flower of scotland es su himno nacional.





Su fiesta oficial es el día de San Andrés, el 30 de noviembre.
Viven una monarquía en la que reina Isabel II, dado que Escocia, pertenece al Reino Unido.
Su clima es templado y oceánico, con muchas variaciones.
Su fauna y flora es la típica del noroeste de Europa, aun que muchos mamíferos, como el lobo, el reno, el alce, el lince, el castor, o muchos otros, quedaron extinguidos, por la caza.
Alguno de sus platos típicos son el caldo escocés, los pasteles de carne,

Algunos lugares que podemos visitar son el castillos de Edimburgo, del siglo XII, utilizado con fines militares desde esa época

El lago Ness, donde existe dicha leyenda de que un mosntruo de nombre nessie habita en ese lago junto con Pie Grande y el Yeti





Los Princes Street Gardens se encuentran justo a los pies del castillo de Edimburgo                                




MALTA 

La República de Malta es un país insular, miembro de la Unión Europea, compuesto por un archipiélago situado en el centro del Mediterráneo, al sur de Italia, al oriente de Túnez y al norte de Libia                                                                                                                                                        
Bandera de malta 
 


Su comida es una fusión de sabores, que la diferencia de la gastronomía mediterránea, aun que algunos dicen que tiene una gran influencia italiana, su plato típico es el conocido, comida de los presos 



Algunos lugares que podemos visitar son la isla Comino 




Los templos magmáticos de malta, con una antigüedad mayor que las pirámides egipcias, son las construcciones con esas características más antiguas del mundo
    



La gruta azul, se trata de una serie de cavernas marinas, que por su posición, se vive un espectáculo único dado que por el sol, se ve una " duplicación " del agua en la que se distinguen distintos azules.





LETONIA 

Oficialmente La República de Letonia, es un país soberano miembro de la unión europea, su capital es Riga.

Bandera de Letonia

En su gastronomía podemos encontar platos  muy variados: pescados ahumados ; salmón y trucha. Caviar, platos de carne: ternera y cerdo, acompañados con champiñones, guisantes y patatas.
En Letonia podemos visitar el monumento de la libertad, construido en honor a los militares que lucharon en la guerra de independencia de Letonia, inagurado en 1935


 


  El castillo de Turaida, es un castillo medieval, se denomina el museo de la reserva y es visualmente, su elemento mas más importante




   

viernes, 5 de junio de 2015

                             PORTO DO MOLLE

O martes fomos de excursión o Porto do Molle, Nigrán,  ca profesora de iniciativas e cos alumnos do ciclo, tamén viu connosco o seu profesor.

Primeiro fomos a un viveiro de empresas onde nos explicaron un pouco en que consistía iso, como axudaban á xente, non só ensinándolle a formar unha empresa senón tamén, axudándolle economicamente para que tiveran máis oportunidades á hora de formar unha empresa, por exemplo ofrecéndolle un aluguer dun despacho a un prezo moi reducido, ademáis de axudas económicas para sacar adiante a empresa.

Tamén nos deron unhas charlas uns rapaces que están formando a súa empresa, faláronnos de como  chegaran á idea de formar esa empresa.

Un deles formouna de máquinas de exercicio. El antes competía con barcos de vela. Sempre lle gustou moito o deporte e unha cousa levou a outra. Despois dun tempo ocorréuselle a idea de perfeccionar unhas máquinas que xa antes tiña mirado, e o fixo, ata chegar a onde está, xa son varios equipos de fútbol de primeira división que lle mercaron esas máquinas, así que está moi contento por iso.

O outro rapaz que nos falou da súa empresa díxonos que como xogador de videoxogos estaba cansado de da pagar moitos cartos por un xogo que en dez horas como moito xa o tiña rematado, polo que se lle ocorreu a idea de facer unha páxina donde pagas vinte euros ó mes e xogas a todos os xogos que queiras, como un estilo o spotify pero en lugar de ser con música, con videoxogos.

Cando remataron as charlas nos ensinaron un pouco ás instalacións, e ó saír fomos a ver unha nave bioclimática, xa que o seu teito estaba cuberto de placas solares. Foi unha visita un pouco rápida.

Nada máis saír fomos a facer unha pequena ruta pola zona cos alumnos do ciclo, e o rematar fomos a mercar ó Mercadona.

E xa chegou a hora da comida, así que nos fomos o Monte Castelo, o rematar de comer, e aproveitando o cumpreanos de Antón, púxenlle ás velas nuns croisants de chocolate, e cantámoslle o cumpreanos feliz.

O seguir chegou a hora de facer rapel, aínda que eu non o fixen polo meu medo ás alturas, foi unha tarde de risas e bos ratos.

Ás sete da tarde puxemos xa rumbo o colexio. En definitiva, a excursión estivo moi ben, pasamos bos momentos cos compañeiros e aprendemos moitas cousas.

viernes, 22 de mayo de 2015

Mi vida como criada en el siglo XVII


 Llevo años trabajando para el señor Lope de Vega, estuve trabajando para el durante sus dos matrimonios, pena que sea un don juan, por esta casa pasaron muchismas mujeres, toda un perdición, tiene 15 hijos, y esta casa es un descontrol.
Es un poeta maravilloso, se pasa el día en su habitación escribiendo y escribiendo,pero nunca me atreví a leer sus poemas, pero un día me armé de valor y entré es un habitación aprovechando que el no estaba, y pude copiar este poema:

 Esta cabeza, cuando viva, tuvo
sobre la arquitectura destos huesos
carne y cabellos, por quien fueron presos
los ojos que mirándola detuvo.

Aquí la rosa de la boca estuvo,
marchita ya con tan helados besos,
aquí los ojos de esmeralda impresos,
color que tantas almas entretuvo.

Aquí la estimativa en que tenía
el principio de todo el movimiento,
aquí de las potencias la armonía.

¡Oh hermosura mortal, cometa al viento!,
¿dónde tan alta presunción vivía,
desprecian los gusanos aposento?

Habla de que una mujer ahora muerta en sus tiempos de viva, era muy hermosa y todo el mundo la quería, enamoraba con sus ojos verdes, y muy creído se lo tenía, pero da igual si eres hermosa o no, vas a morir igual, y a esta, de tanto que se lo creía, ya ni los gusanos la querían.

Pero no solo escribía poema, la gente del pueblo fue a ver una se sus obras de teatro salieron encantados, nunca habían visto una obra igual antes, pasaron de ser obras aburridas contadas en una sola historia a tener más de una, pasó a tener varias escenas, y a transcurrir en más de un día,mezclaba la comedia con la tragedia, algo nunca visto antes. También me dijeron de que iba la historia de Peribáñez y el comendador de ocaña , trata de dos personajes llamados Peribáñez y Casilda, un matrimonio de recién casados de labradores, que debido a un accidente sufrido por el comendador por una cogida de toro, entra éste siniestro personaje en sus vidas. Cuando ocurre el accidente, es Casilda la persona que se encarga de curarlo, quedándose él prendado por su belleza. Por lo cuál urde un plan para mandar a Peribáñez a la guerra y así quedar el camino libre, ayudado por los personajes de Inés y Luxán. Peribáñez se entera del plan y decide volver y matar a las personas involucradas. Finalmente es perdonado por el rey al escuchar su versión, y demostrar su nobleza y valentía, siendo nombrado también capitán de Ocaña. 



Lope de Vega, poeta, dramaturgo y novelista














Teatro del siglo XVII









viernes, 15 de mayo de 2015

Día das letras galelgas e Rosalí de Castro

O 20 de marzo de 1963, tres membros da Real Academia Galega, propuxeron que o 17 de maio fose o día das letras galegas, posto que nese ano se celebraba o centiario da publicación de Cantares Gallegos de Rosalía de Castro. Propúxose eso día o 17, porque a pesar de que se descoñece o día exacto da publicación dese libro, Rosalía o 17 de maio  adicoulle a unha poeta Fernán Caballero o seu libro, por iso se pensou que a Rosalía lle houbese gustado esa data para celebrar o día das letras galegas.
Cada ano este día llo dedicamos a un escritor diferente, e este ano tócalle a Xosé Fernando Figueira Valverde, este foi un escritor, intelectual, investigador, erudito e crítico español, da lingua galega e castelán, por iso a Real Academia Galega lle didicou este día no ano 2015, polo seu traballo a favor da lingua galega.Son moitos os campos que abarcou Figueira Valverde. Escribiu máis de 300 libros e milleiros de artigos, tamén deu discursos e conferencias, podemos destacar Guía de Compostela, Castelao escenógrafo, Da épica na Galicia medieval, Don Quijote y el amor trovadoresco, la toponímia gallega, Rosalía no seu fogar.... 



Rosalía de Castro naceu o 24 de febreiro de 1837. Foi unha poeta moi importante para galicia, xa que foi a primeira muller que publicou un libro en galego, Cantares Gallegos,  despois da decadencia da lingua escrita, isto fixo que ouitros poetas comenzasen a escribir tamén en galego, e que esa crise a que lle chamamos séculos escuros, desaparecese.
Estivo casada con Manuel Murguía, e tibo sete fillos, dos cales tres morreron antes de que Rosalía morrese o 15 de xulio de 1885 os 48 anos, e os demáis morreron sen descendencia.   





viernes, 8 de mayo de 2015

Barroco


Es dudoso el origen de la palabra barroco. Algunas teorías dicen que deriva del término de la palabra portuguesa barocco (que en castellano sería barrueco) que significa "perla irregular con deformaciones", sus manifestaciones estéticas son fruto de la sensibilidad de una época que tiende a lo emotivo y a lo desbordante.
Con el Renacimiento nos referimos a un importantísimo movimiento cultural producido en Europa Occidental en los siglos XV y XVI,sin embargo cuando hablamos del renacimiento nos referimos a las etapas de recuperación del esplendor generalmente basadas en recobrar buena parte de sus esencias que dieron lugar a brillantes frutos en épocas clásicas anteriores.
En el renacimiento tienen una visión de las cosas muy optimista, porque idealizan las cosas, viven la vida, carpe diem. Sin embargo en el barro por el hambre, las guerras, las pestes, con la muerte tan presente día a día hace que la gente cambie su visión a una de pesimismo.
Otras diferencias que podemos encontrar sobre el renacimiento y el barroco son ,por ejemplo, que en el renacimiento imitan a modelos clásicos y en el barroco no imitan a nadie sino que son creativos.

Góngora:


Goza cuello, cabello, labio y frente,
antes que lo que fue en tu edad dorada 

oro, lilio, clavel, cristal luciente,
No ya en plata o víola trocada
se vuelva, mas tú y ello juntamente,
en tierra, en humo, en polvo, en sombra, en nada.


Esta estrofa quiere decir que disfrutes de ti misma mientras seas joven, antes de convertirte en polvo, antes de que llegue la muerte. Al igual que Garcilaso de la Vega, Góngora también trata el termino carpe diem, pero siempre con la muerte mas presente. 

Luis de Góngora y Argote  nació el 11 de julio de 1561 y murió el  23 de mayo de 1627 fue un poeta y dramaturgo español del Siglo de Oro, máximo exponente de la corriente literaria conocida, más tarde y con simplificación perpetuada a lo largo de siglos, como culteranismo o gongorismo, cuya obra será imitada tanto en su siglo como en los siglos posteriores en Europa y América.


Quevedo:
  
Su cuerpo dejará, no su cuidado; 
Serán ceniza, mas tendrá sentido; 
Polvo serán, mas polvo enamorado.

En esta estrofa  lo que quiere decir Quevedo es que a pesar de la muerte, el amor siempre permanecerá, no hay un olvido.

 Francisco de Quevedo, nació  el 14 de septiembre de 1580 y murió  el  8 de septiembre de 1645, fue un escritor español del Siglo de Oro. Se trata de uno de los autores más destacados de la historia de la literatura española y es especialmente conocido por sus poesías , aunque también escribió obras narrativas y obras dramáticas.

En la poesía borroca  se tratan temas y tópicos del Renacimiento como el amor de influencia petrarquista, tópicos como el carpe diem, mitos grecolatinos..., pero adoptan un tono pesimista o burlesco

El lenguaje de estas obras es muy culto y rebuscado, con muchos adornos. Esto se debe a que en aquella época cuanto mas culto y rebuscado escribías era signo de persona culta, tanto que solo unos pocos llegaban a entender lo que significaban aquellos versos. 
Y con sus pinturas, sus arquitecturas, pasa lo mismo, sus cuadros son muy recargados con muchos adornos, al igual que sus catedrales, y esculturas, son poco sencillas, tienes muchos adornos y están totalmente recargadas.

El conceptismo: se entiende como un recurso por el que, de modo ingenioso, se evita nombrar un referente con su significante habitual, llamándolo con otro signo con el que esté relacionado en el significante o en el significado. O sea, es un juego de ingenio, un descubrimiento de la inteligencia que es capaz de encontrar asociaciones increíbles entre conceptos. Cuanto mas rebuscada e ingeniosa es la asociación, tanto más prestigio y reconocimiento recibe el poeta que la descubre. Utilizando antítesis, paradojas, juegos de palabras, también se siguen usando símiles, metáforas...  




viernes, 24 de abril de 2015

Continuación diaria Anna Frank

Pasan los días, y cada ves reina más el miedo en las calles.

Llevo mucho tiempo aquí escondida, y cada vez la convivencia se hace más difícil, somos muchos en la casa, y necesitamos nuestro espacio. El miedo hace que cada vez estemos más alterados, no paro de discutir con mi familia, y todo esto se está haciendo muy difícil.

 Ahora están haciendo tres rondas al día, y esta mañana cogieron a una familia, del edificio del frente, temo que esto nos suceda a nosotros también.
Esta gente no tiene corazón, los padres opusieron resistencia, y como consecuencia, le pegaron a sus hijos.

No pude verlos, por miedo a que nos vieran por la ventana, pero los gritos y voces se oían como si los tuviera aquí delante.

Ahora sí, tengo miedo de verdad, no sé cuánto tiempo más, podremos permanecer escondidos.





Anna Frank es una niña judía que, durante le Segunda Guerra Mundial, tiene que esconderse para escapar a la persecución de los nazis. Junto con otras siete personas permanece escondida en la casa de atrás, en Ámsterdam. Después de más de dos años de haber estado ocultos, los escondidos son descubiertos y deportados a campos de concentración. De los ocho escondidos, solo el padre de Anna, Otto Frank, sobrevive a la guerra. Anna muere de tifus después de su muerte, se hace mundialmente famosa gracias al diario que escribió durante el tiempo en que estuvo escondida.

Homenaje a mi abuela

       Mi abuela se llama Carmen Rodríguez Lorenzo,es una mujer alta, delgada, muy guapa en sus tiempos jóvenes. Ahora mismo tiene 81 años, en agosto cumple 82. Es muy fiestera, le gusta mucho bailar, aún ahora a pesar de su edad, si va a una fiesta un par de bailes no se los quita nadie, dice que se siente joven, puesto que para su edad está muy ágil. Es bastante alegre, le gusta mucho el cotilleo, se entera de todo lo que pasa en el barrio sin casi salir de casa, le gusta mucho hablar, y cantar, siempre canta cuando arregla su habitación, y cuando cosía también cantaba siempre, pero muy bajito, no le gustaba mucho que le oyesen. 

       Siempre me cuenta historias de su infancia, como vivió la dictadura de Franco, aún que ella era pequeña, se acuerda de cosas,como por ejemplo; tenían cartillas de racionamiento, la gente que no estaba de acuerdo con las normas del dictador, la llevaban y no volvían, a cierta hora de la noche, no era precisamente la infancia que le gustaría vivir , vivían con un peligro constante. También me cuenta que en sus tiempos jóvenes ligaba mucho, y la verdad que en esos tiempos era muy guapa, siempre iba muy bien vestida, y a la moda puesto que desde muy joven fue y sigue siendo una gran modista, cosía para tiendas importantes de ropa por aquel entonces, y claro está ella vestía la ropa que se hacía. También me cuenta que cuando mi bisabuela estaba enferma, lo pasó bastante mal porque, era ella sola para cuidarla a demás estaba cuidando a una señora, que estaba encamada, y al mismo tiempo tenía que trabajar para poder tener algo de dinero para comprar algún medicamento y comida. Pero a pesar de todo era feliz, y siempre iba hacia delante, no dejaba que los problemas pudieran con ella. 

       Sin duda si tuviera que identificarla con un objeto,  lo haría con una máquina de coser. Era muy buena en lo que hacía, y todo el mérito que tenía se lo ganó ella poco a poco, puesto que nadie la enseñó a coser, era algo que se le daba bien, y empezó a hacerse sus faldas, sus cositas, y poco a poco se fue corriendo la voz, hasta ser una modista bastante reconocida en muchos lados, venía gente a la casa donde vivimos ahora para pedirle si le cosían para ellos, hasta llegar a coser como dije antes, para tiendas con bastante fama en la época. Hace unos años tuvo que dejarlo por problemas de espalda, y por la vista, pero aún así alguna cosilla para las bisnietas sigue haciendo.